Mijn gastgezin

Wat super gaaf dat jullie al zoveel berichtjes hebben geplaatst. Echt leuk om te lezen!

Gister was het zover dat we naar onze gastgezinnen werden gebracht. Ik was echt enorm nerveus. Tot nu toe hebben we de hele tijd met z'n zessen opgetrokken en het was super gezellig, echt een leuke groep vrijwilligers. Maar je weet natuurlijk niet wat je allemaal te wachten staat op je nieuwe stekkie, dus vandaar. Mijn hele hebben en houden werd in de auto gegooid. Eerst de fiets en daarboven op de backpack, want een fietsendrager had de taxichauffeur niet. Ik zit aan de andere kant van de stad ten opzichte van het Kidz Active kantoor, maar dat geeft niets. Moet gewoon wat verder fietsen, goed voor de beenspieren, hahaha.......

Katoemi stond mij op te wachten, ze is het nichtje van grandma. Heb de spullen op mijn kamer gezet. De badkamer bekeken, er is echt een wc hij spoelt alleen niet door, want de stortbak is stuk. Dus er staat een emmer water naast om door te spoelen. Buiten op de binnenplaats hebben ze een kraan, dus daar haalt Katoemi het water voor mij. Verder is er een mooi bad met een douchekraan die nog in de verpakking zit omdat deze niet aangesloten is op de waterleiding, heel apart allemaal. Ik krijg per dag 1 emmer koud water om mij te wassen, das dus best even behelpen. Mijn kamer is best okay, er staan een paar kastjes met rare gehaakte kleedjes erop, twee stoelen, een twijfelaar en een fan. Heb ook gewoon electriciteit, dus helemaal fijn.
Na alles een beetje geinstalleerd te hebben op mijn kamer en de klamboe te hebben opgehangen werd ik opgehaald door Bash (werkt voor Kidz Active). De weg in Tamale is echt nog abracadabra voor mij. Het lijkt namelijk allemaal op elkaar vind ik. Het zal wel even duren voordat ik echt de weg zal weten, dus vandaar dat Bash had voorgesteld mij te halen. Achterop zijn brommer heeft hij nog even de weg uitgelegd naar kantoor en de stad vanaf mijn gastgezin. Het gaf wel een fijn gevoel dat hij dat deed. Kan hem altijd bellen als ik wat heb. Hij heeft zelfs twee telefoons, dus dat komt helemaal goed. Het valt mij trouwens op dat heel veel Ghanezen toch een telefoon.

We hebben in een compound, dat is een dorpje met lemen hutjes een demonstratie fufu maken gekregen. Was echt leuk om te zien. Fufu is gemaakt van yam (soort aardappel), deze yam wordt gekookt en dan gestampt totdat het een grote kleverige klont aardappelmaal wordt. Daarbij eten ze een sausje. Ze hadden pindasaus gemaakt en tomatensaus. We moesten natuurlijk met de handen eten dat was best lachen. Je mag alleen je rechterhand gebruiken, want de linkerhand is voor het wassen en om je billen mee af te vegen. Het is allemaal heel anders dan wij in Nederland gewent zijn. Het eten viel mij reuze mee. Wat ik wel heel erg vond is dat er onwijs veel kinderen om ons heen stonden te kijken hoe wij gezellig met z'n allen aan het eten waren, echt verschikkelijk. We mochten ze niet wat geven, want dan is het einde zoek, want dan heb je ineens het halve dorp naast je staan. Heel veel kinderen hebben hier enorme opgezette buikjes. Dit komt door het eenzijdige voedsel en vitamine gebrek. Ze hebben niet echt honger dus, maar het is wel heel naar om te zien. Tuurlijk zijn er wel tijden van honger hier wanneer er bijvoorbeeld heel veel regen valt en alle oogst verloren gaat, maar dat is gelukkig nu niet het geval.
Na het eten hebben we nog wat gedronken in de Jungle bar, daarna maar snel naar huis, want anders slaapt grandma, die heb ik namelijk nog niet ontmoet omdat ze werken was. Wat een geweldig mens, ze ontving mij met open armen en moest haar een dikke knuffel geven. Het is een echte big mama, ga mij hier vast thuis voelen. Ze vroeg gelijk of ik al heimwee had en had zelf hele verhalen over haar familie en de fotoboeken kwamen al tevoorschijn.
Vanochtend heeft grandma mij met Katoemi naar de apotheek gestuurd, want ze vond dat ik teveel aan het hoesten was. Dat klopt ook wel en mijn keelpastilles waren ook op, dus ben maar meegegaan. Heb nieuwe keelpastilles gekregen, maar ze wilden mij ook antibiotica geven. Beetje overdreven, maar ze willen natuurlijk geld verdienen.

Grandma bleef vandaag ook thuis, want het was veel te koud om naar haar werk te gaan. Ja das al een reden om thuis te blijven, wat een giller. Het is inderdaad wel wat frisser en er staat best een windje, maar om daarvoor thuis te blijven?! Ze geeft les op een school, waarschijnlijk zitten vandaag de kinderen gewoon in de klas zonder leraar. Heel vreemd, maar de kinderen blijven wel wachten op een leraar, best zielig als er niemand komt die dag.

Vanochtend bij de Kidz Active school geweest. De speeltuin is al besteld en wordt op het moment in elkaar gelast. Er staan ook al een aantal toestellen bij de school, maar er worden er nog meer gemaakt. Weet niet meer of ik het al verteld heb, maar er moet een dak boven de speeltuin komen anders zullen ze het niet gebruiken, omdat het ijzer dan super heet wordt en de kinderen dan hun billen verbranden. Dus Yvonne vroeg of ik daar nog geld voor had om het af te maken. Ze had een afspraak met de aannemer, dus vroeg of ik ook kon komen. Zij heeft behoorlijk lopen onderhandelen voor het dak. Hij vroeg in eerste instantie 6000 euro, maar dat was echt belachelijk. Uiteindelijk moet het 850 euro kosten. Er wordt dan een dak en vloer met een hek geplaatst, ben benieuwd. Hij was gister zelfs al boos weggegaan bij haar, maar gelukkig wilde hij wel weer praten en als het goed is gaan ze morgen beginnen met het dak. Ik ben echt heel benieuwd, want het kan zo weer uitgesteld worden, het blijft Ghana natuurlijk. Yvonne heeft hem in ieder geval alvast 250 euro betaald, zodat hij materialen kan kopen.

Ik ga proberen de weg naar mijn gastgezin te vinden, spannend.